Drie, inmiddels drie en een half jaar, en klaar om kleuter te worden en naar de grote school, en dat wordt de Ieme, te gaan. Inmiddels weten we dat een heleboel vriendjes en vriendinnetjes ook naar de Ieme gaan waaronder haar beste vriendinnetje Lily. Vanwege haar verjaardag, volgend jaar zomer, die vlak voor de zomervakantie valt hebben we besloten om haar gelijk met de start van het schooljaar 2015-2016 te laten beginnen.
In de voorbereiding naar de grote school mag Meike inmiddels ook naar de “drie pluus” groep: een clubje van wat oudere kindjes die één dag per week wat extra aandacht krijgen in de voorbereiding naar de basisschool. In het begin was het best wel doorbijten, omdat er dan ook opeens geen middagdutjes meer waren en dan is zo’n dag langs spelen, knutselen, lezen, en leren best zwaar. Inmiddels is Meike eraan gewend geraakt, maar ‘s avonds merken we wel dat de energie echt op is na de “drie pluus” groep.
Een ander stuk in de voorbereiding naar de basisschool is dat ook die kleintjes al mini-cito-toetsjes moeten maken. Daar is natuurlijk heel veel over te zeggen en te denken, maar “it’s part of the deal”. In Meike’s geval had ze net voor haar derde verjaardag die toets afgelegd en eigenlijk viel dat een wat tegen. Daarom krijgt ze sinds ‘t najaar elke week een uurtje wat extra aandacht van tutor Corien. Ze vindt ‘t geweldig en met z’n tweeën hebben ze hun eigen ritueeltjes ontwikkelt en gaat ‘t nu ook een stuk vlotter met tellen en vertellen.
De grootste overgang die we echter allemaal gezien en ervaren hebben is hoe ze haar houding veranderd is sinds ze haar bril heeft. Het is een 180 graden omslag geweest. Eerst een wat timide meisje dat zich soms wat makkelijk de kaas van ‘t brood liet eten tot een open karaktertje dat beter voor zichzelf opkomt en gewoon veel meer van de wereld meekrijgt in het zien, maar ook qua zien van emoties.
Hoe kwam dat zo met die bril? Zo rond de zomer moest ze voor de laatste prikjes en controles bij het consultatiebureau ook een aantal oefeningetjes doen om haar visus te controleren. De eerste keer liep dat niet heel lekker. We dachten eerst dat het misschien wat concentratie was, omdat ‘t kort voor lunch en dut was. Een maandje later —toen Bas er aan de beurt was— gelijk nog eens geprobeerd en toen viel ze weer bij dezelfde regel stil. Sigrid had vroeger ook al rond die leeftijd een bril en we zagen haar vaak ook wel wat knijpen bij het tv kijken. Snel naar de optometrist dus en toen bleek ze een cylinder te hebben en +1 in beide ogen. Niet gek dat ze moeite had om cijfers en letters nauwkeurig te zien of dat ze wat moeite had om gezichtsuitdrukkingen te herkennen. Ze heeft een prachtige roze bril uitgezocht die ze graag draagt. Ook daarin zien we dat ze voelt dat ‘t haar helpt; zelf zei ze een keer bij Corien dat ze ‘t (met bril op de neus) “zo goed zag”, maar (met de bril op het voorhoofd) “zo niet”. Ook de ‘achterstand’ verdween/verdwijnt als sneeuw voor de zon. Fijn!
Terug naar de zomerperiode: de vakantie in Frankrijk. Ze had ‘t al weken over zwemmen in ‘t zwembad en haar speciale zwemvestje dat we van Nikkie mochten lenen. Daarnaast had papa een reddingsvestje gekocht, omdat een stacaravan op een camping bij een meertje hadden geregeld. Toen ze eenmaal op de camping de waterfietsen gezien had was ze niet meer te houden. Elke keer dat we er langs liepen vroeg ze wanneer we erop konden alleen zat het weer steeds meer tegen. We waren vrij laat in ‘t seizoen vertrokken en zaten relatief noordelijk in Frankrijk, dus het was een beetje kantje boord qua weer. Bij aankomst was het nog lekker, maar gaandeweg werd het steeds slechter. Eindelijk na een dag of drie klaarde het weer genoeg op om lekker het meer op te kunnen. Ze was zo trots! De foto’s van de vakantie zal ik een keer hier op de site zetten.
Na de vakantie was het tijd voor de verjaardag van Meike’s KDV vriendinnetje Lily. Daar leerde ze de CD’s en films van de Efteling Sprookjesboom kennen en ze was er meteen weg helemaal weg van. Daarom is ze samen met Sigrid naar de Eftelingmusical gegaan om naar “Astepoester” te kijken. Een geweldige ervaring, maar wel spannend vanwege alle harde geluiden en muziek. Ze wist alles goed te vertellen wat ze gezien had en waar het verhaal over ging. Thuis moest ook meteen een abbonement op het Sprookjesboom youtube kanaal genomen worden en werd er bijna elke avond met een paar filmpjes de dag afgesloten.
In het algemeen is Meike rond deze tijd geweldig goed aan het kletsen. Ze kon zich goed uitdrukken en al mooi spreken. Natuurlijk, de moeilijke lettercombinaties zoals in “Assepoester” zijn lastig, en gaan (nog steeds) mis. Typische uitdrukkingen waren b.v. “vevverre”, “sekky” (als papa of mama naar de badkamer lopen), of natuurlijk nog die “drie pluus” groep.