Meike is bijna “dhie jaa” oud! “Tafe staan, lange lefe zinge”, “kadootjes pakke”. Meike is ook echt toe aan drie jaar worden. Ze voelt zich langzaam klaar voor de 3+ activiteiten die ze op het KDV kan/gaat doen. Sporten b.v.: samen met alle andere kindjes gaan ze naar de gymzaal en dan gaat ‘t “alle kindjes sporten”! Bij de kindjes van 2 is het vooral een beetje dansen, rennen en toch nog best wat motorisch oefenen. Bij de 3+’ers gaan ze (denken we) wat serieuzer activiteiten oefenen. Ze vind ‘t nog steeds geweldig op de groep en speelt met haar vaste vriendinnetjes Zoey, Annemijne, Sien en natuurlijk Lily. Een tijdje terug pakte zo spontaan (toen we na een dag spelen op ‘t kdv thuis kwamen) haar fietsje en ging ze er weer vandoor. “Waar ga je heen?” “na sjole!”. Met Lily samen is Meike ook naar de carnavalsoptocht in Veghel geweest. Een ander vriendinnetje waar Meike graag speelt is Nikki, ons achterbuurmeisje. Een paar jaartjes ouder, maar toch kunnen ze leuk samen spelen.
Ook op andere aspecten begint de volgende fase zich aan te kondigen: Meike is steeds vaker op de wc aan het plassen. Met name ‘s ochtends bij het wakker worden of ‘s avonds voor ‘t slapengaan maakt ze een mooi plasje op ‘t toilet. In begin was ‘t nog wel even schrikken natuurlijk; zo is er een keer een tutje in ‘t toilet beland, omdat ze van schrik achterom keek en haar mond niet goed gesloten hield.
Ze weet ook steeds beter te vertellen wat ze op school gedaan heeft wanneer je het ‘s avonds met haar erover hebt. Diezelfde verhalen hoor je ook weer terug in haar spel. De liedjes die op school geoefend worden, worden ook steeds beter thuis herhaald. Papa hoeft eindelijk niet meer op internet de teksten op te zoeken! Favorietjes zijn nog steeds “olifantje in het bos” (en dat oontifantje van een tijdje terug is dus inmiddels ook een olifantje geworden), “krokodil hap in je bil”, “eendjes semmen inne wate, faldelala …”.
Daarnaast herken je in haar spel het naapen van ons huishouden. Al haar baby’s worden precies verzorgd zoals wij Meike en Bas verzorgen. Het winkelwagentje van de AH dient als poppenwagen en regelmatig wordt er dan met een baby gewandeld: “Toei!” Telefoneren wordt ook haarfijn gekopieerd. “Oma belle” … een hoop gekwebbel (vaak nog onverstaanbaar) … en dan weer die “Toei”. Helpen met was vouwen (dat kun je dus dan twee keer doen) is een tijdje een favoriete bezigheid geweest en nog steeds duikt Meike elke vrijdagochtend met Dinie (onze hulp) naar boven om te helpen met poetsen.
In haar verhouding met Bas is er natuurlijk niks veranderd: soms is het vechten om het zelfde speeltje en soms spelen ze lief samen. Het ene moment krijgt Bas een spontane knuffel, kus of aai over zijn bol en ‘t andere moment wordt hij (nu hij bijna zelfstandig staat) lomp aan romp, nek en hoofd omhoog getrokken: “Basje lope!”. Het is in elk geval wel heel duidelijk “Mij Basje” als er ook maar enige twijfel is wie de grote zus is. Ook op onze vakantie van pas geleden bleek weer dat ze (nog steeds) op een vergelijkbaar nivo zitten van interesse en communicatie. Ze moesten daar voor het ‘t eerst samen op één kamer slapen en dat was natuurlijk feest. Ondanks dat ze een lange dag gespeeld en gezwommen hadden, waren ze na het uit eten toch zo over hun vermoeidheid heen dat ze ‘t makkelijk tot een uur of negen volhielden met kletsen en lachen om elkaars gekkigheden. Bas was daarbij duidelijk de aangever en Meike pakte het op en kopte ze in, want zodra Bas dan toch eindelijk in slaap viel en niet meer wakker werd van Meike haar gegiechel werd zij ook stil en viel dan in slaap.
